മാനസ വൃന്ദാവനത്തില് ഇനി-
ശ്രുതി മീട്ടും വീണകമ്പികള് കാണില്ല.
കൂകി മുഴക്കും കുയിലുകള്
കൂ...കൂ...നാദം നിര്ത്തി എങ്ങോ പോയ്.
പാതിരാവില് വിരിയും പാരിജാതം
ഇനി മിഴികള് കൂമ്പി നില്ക്കും.
വണ്ടുകള് മധുകണം വറ്റിയ
പൂവിനു ചുറ്റും ഭ്രാന്തമായ് അലയുന്നു.
ഒരു കുഞ്ഞിളം കാറ്റ് പോലും
ഈ മാര്ഗ്ഗമദ്ധ്യേ ഇനി വീശുകില്ല.
മരണം കാത്തു നില്ക്കും
മൂക സാക്ഷിയായ് ചിത്തം.